Η καταστροφική πυρκαγιά του 2023 στο δάσος της Δαδιάς στον Έβρο άφησε πίσω της ένα οικοσύστημα σοβαρά πληγωμένο. Μια από τις ομάδες που υπέστησαν τις μεγαλύτερες συνέπειες είναι τα μικρόπουλα (στρουθιόμορφα), τα οποία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη δασική βλάστηση για την κατασκευή φωλιών και την εξασφάλιση τροφής. Η καταστροφή των καμμένων δέντρων, λόγω υλοτόμησης, πτώσης ή ξεριζώματος, οδήγησε σε δραστική μείωση των διαθέσιμων χώρων φωλιάσματος, θέτοντας σε κίνδυνο την επιβίωση αυτών των ειδών.
Αντιμετωπίζοντας αυτή την κρίση, η Εταιρεία Προστασίας Βιοποικιλότητας Θράκης (ΕΠΒΘ) προχώρησε στην τοποθέτηση 88 ξύλινων φωλιών και 64 ταΐστρων σε περιοχές του εθνικού πάρκου που επλήγησαν λιγότερο από τη φωτιά, με στόχο την ενίσχυση των μικρόπουλων. Η δράση επικεντρώθηκε στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργούνται το χειμώνα, όταν η έλλειψη εντόμων καθιστά την τροφή ακόμη πιο σπάνια.
Στην προσπάθεια αυτή συμμετείχαν μαθητές από τα Γυμνάσια και Λύκεια Τυχερού και Σουφλίου, εθελοντές του προγράμματος ESC (European Solidarity Corps), καθώς και μέλη του Χορευτικού Ομίλου Αλεξανδρούπολης, ενισχύοντας την αίσθηση της συλλογικής ευθύνης και της σύνδεσης με το φυσικό περιβάλλον.
Από τον Δεκέμβριο του 2023 έως τον Ιούνιο του 2024, πραγματοποιήθηκαν τέσσερις καταγραφές σε περιοχές με και χωρίς τεχνητές φωλιές. Τα πρώτα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά: είδη όπως ο σπίνος, ο καλόγερος, ο κοκκοθραύστης, ο κοκκινολαίμης και ο κοτσύφι εμφανίστηκαν ήδη από το πρώτο έτος. Αντίθετα, τα πιο απαιτητικά είδη, όπως ο δενδροτσοπανάκος, ο δρυομυγοχάφτης και η καστανοπαπαδίτσα, παραμένουν απούσα.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η παρουσία του πευκοδρυοκολάπτη, ο οποίος καταγράφηκε σε σχεδόν 50% των δειγματοληπτικών περιοχών και αναπαράχθηκε επιτυχώς σε καμένα δέντρα, δείχνοντας την προσαρμοστικότητα ορισμένων ειδών στις νέες συνθήκες.
Αν και αρχικά μόνο μία τεχνητή φωλιά χρησιμοποιήθηκε από ένα ζευγάρι γαλαζοπαπαδίτσα, την άνοιξη του 2025 παρατηρήθηκαν ήδη 11 φωλιές με αυγά ή νεοσσούς, όπως αναμενόταν βάσει της καθυστέρησης χρήσης τους. Η παρακολούθηση της κατάστασης συνεχίζεται και το 2025, με στόχο να εκτιμηθεί η ανάγκη για επιπλέον φωλιές και να διασφαλιστεί ο φυσικός έλεγχος των εντόμων, που είναι κρίσιμος για την αναγέννηση του δάσους.
